1910
In 1910 beschreef de Zweedse dermatoloog Afzelius de langzaam groter wordende rode vlek die veroorzaakt werd door een tekenbeet: Erythema chronicum migrans.
1911
In 1911 beschreven Balfour en Hindle dat de spirocheet verschillende gedaantes kan aannemen (polymorfisme) en dat hij zich bovendien kan verschansen binnenin de cellen en weefsels van de gastheer.
1922
In 1922 berichtten de Franse artsen Garin en Bujadoux over een verlamming na een tekenbeet. De Duitse neuroloog A. Bannwarth beschreef een ontsteking van het hersenvlies zonder aantoonbare ziektekiem, met verhoging van het aantal monocyten en lymfocyten in het hersenvocht en gepaard gaande met beschadiging van de myelineschede van de zenuw met hierbijhorend vaak aangezichtsverlamming. Dit is het genaamde Bannwarth syndroom. Het vermoeden bestond toen al dat de verschijnselen te wijten waren aan een besmetting via een tekenbeet.
1948
In 1948 werd een bacterie voor het eerst ontdekt in de biotoop van het Erythema.
1951
In 1951 behandelde de Zweedse arts Hollstrom tekenbeetpatiënten met penicilline.
1975
In de nazomer van 1975 ontstond er in de dorpen Lyme en old Lyme, in de Amerikaanse staat Connecticut, een epidemie en dit vooral onder de jeugd. Dat jaar werden de eerste gevallen onder de term ‘Lyme arthritis’ genoemd.
1972-1976
Tussen 1972 en 1976 bestudeerde de Amerikaanse Professor Alan C. Steere ontstekingen in gewrichten en legde hij de link met een tekenbeet. Hij behandelde de patiënten met AB en publiceerde in 1977 zijn bevindingen in het tijdschrift ‘Arthritis and Rheumatism’. Daarna werd duidelijk dat naast huiduitslag en gewrichtsproblemen ook oorontstekingen, hartritme-en geleidingsstoornissen, aantasting van het perifere zenuwstelsel, ontstekingen van de zenuwbanen maar vooral ook gevoelsstoornissen in de onderste ledematen en verlammingsverschijnselen, voorkwamen.
1982
Willy Burgdorfer ontdekte in 1982 een bacterie uit de familie der spirocheten .Hij isoleerde spirocheten uit de ingewanden van teken. Zo ontdekte hij eerder Treponema Pallidum, een andere bekende spirocheet die bij mensen syfilis veroorzaakt.
1983
In 1983 toonde Johnson aan dat deze spirocheet een soort was van het geslacht Borrelia en gaf het de naam Borrelia Burgdorferi.
1996
In 1996 publiceerde Norman dat er verschillende soorten Borrellia Burgdorferi bestaan en dat elke soort verschillende verschijnselen kan veroorzaken.
Tot 2005
Tot 2005 stond op de website van het ‘National Institute of Allergy and Infectuous Diseases’ (NIAID) de ziekte van Lyme genoemd als een ’’microbe die kan ingezet worden als terroristisch wapen’’(naast west Nijl virus, influenza, antrax, ebola, HIV, tuberculose, overdraagbare encefalopathieën, Q-koorts).
2008
Benjamin Luft, die verbonden is aan het Stony Brook University Medical Center in New York, rapporteerde in 2008 in Infectuous Diseases dat er vier zeer virulente mutaties van Borrelia Burgdorfi verantwoordelijk kunnen zijn voor de schrikbarende toename in het aantal gevallen van de ziekte van Lyme.
Tot 2008 heeft de genomineerde professor en Nobelprijswinnaar Lida H. Mattman zich verdiept in celwandloze microbiële vormen. Ook ontdekte ze het verband tussen een Borelliabesmetting en diagnoses zoals ziekten als Parkinson, Alzheimer, ALS, Fibromyalgie, CVS. Dat gebeurde toen zij met haar Golden Standard test de laboresultaten controleerde van de QriBd-test ontworpen door de arts Joanne Withaker(1927-2008). Beide tests zijn gebaseerd op het DNA van de bacterie. Ze omzeilen de antilichamen, omdat zij de aanwezigheid van de bacterie aantonen in welke vorm en in welk menselijk lichaamsvocht dan ook.
Mattman kon Withaker’s testuitslagen voor de volle 100 % bevestigen. Gezamenlijk ontdekten de dames daarop dat hun 103 zieke proefpersonen veelal waren gediagnostiseerd met ziekten zoals hierboven genoemd. Patiënten met verschillende ziekten, waaronder Joanne Withaker zelf, die de diagnose polymyalgia rheumatica hadden gekregen werden met op Lyme gerichte AB behandeld waarbij de aangemerkte verschijnselen verminderden. Hun respectievelijke ziekte was dus een bepaalde symptomatische vorm van Borrelia. Na deze ontdekking werd Mattman’s labo gesloten en kreeg ze kort daarop een verbod om de test nog te gebruiken. Direct daarna dook ze onder in een researchproject. In 2008 zijn beide dames helaas overleden en was Mattman’s test al door de autoriteiten onschadelijk gemaakt. De kwantitatieve Lyme test van Withaker, de QriBb-test, is inmiddels onvindbaar.
2010
In 2010 voerde de Lyme Disease Research group van de universiteit van New Haven, in Connecticut, een in vitro studie uit op de verschillende gedaanten van de Borrelia bacterie.
2013
Valerie Obsomer startte in 2013 de groep Tekentiques, een tijdelijke vereniging van wetenschappers, om onderzoek te verrichten, discussies te stimuleren en het verbeteren van de kennis over het onderwerp van teken en door teken overgedragen ziekten, voornamelijk in België. Het is een wetenschappelijke groep die op vrijwillige basis werkt. De website Tekentiques verzamelt gedetailleerde informatie via een online formulier om de teken en overgedragen ziektes in kaart te brengen. Hier vindt u de resultaten: http://projet.champs-libres.coop/Tekentiques/belgique.html
2014
Start vzw Time for Lyme
Bronnen:
http://www.lymedisease.org/lyme101/lyme_disease/adult_symptoms.html
http://tickedoffandfedup.com
Lida Mattman, Cell Wall Dificient Forms Stealth Pathogens (2001)
Whitaker: http://patft.uspto.gov/netacgi/nph-Parser
Boek: Why can’t I get better.Dr.Richard Horowitz (Gedurende vele jaren voorzitter van ILADS)
http://www.webmd.com/a-to-z-guides/stages-of-lyme-disease-topic-overview
http://www.leishmania.co.uk
http://centralfloridarrsearch.com
http://kit.nl